مقدمه: هاری یک بیماری نورولوژیک کشنده می‌باشد که توسط ویروس هاری پروتوتایپ جنس لیسا ویروس‌ها ایجاد می‌شود. ویروس هاری به سیستم عصبی مرکزی گرایش دارد و تواناییشان برای تکثیر منجر به بیماری هاری می‌شود. تکثیر ویروس هاری در سیستم عصبی مرکزی اکثر گونه‌های پستانداران از جمله انسان منجر به انسفالومیلیت کشنده می‌گردد. ترکیبی از فاکتورهای حدت و بیماری‌زایی انتقال ویروس هاری را از محل گزش محیطی به نورون‌ها از طریق مسیر عصبی -عضلانی ممکن می‌سازد و به عفونت طناب نخاعی و مغز منجر می‌گردد. آنتی‌بادی‌های القاء شده از واکسن پیشگیری‌ کننده یا درمانی، قادر به جلوگیری از ورود ویروس به سیستم عصبی مرکزی هستند. در فقدان آنتی‌بادی‌های خنثی ناشی از واکسن، سیستم ایمنی بدن قادر به کنترل ویروس بعد از وارد شدن به سلول‌های عصبی نمی‌باشد. ویروس هاری توانایی ذاتی برای گریز از پاسخ‌های دفاعی ایمنی میزبان دارد و می‌تواند کارایی ورود به سلول‌های عصبی، کنترل پاسخ‌های ایمنی میزبان و مهار تحریک ایمنی ضدویروسی را افزایش دهد. ویروس هاری آپوپتوز را با کنترل بیان پروتئین‌های خود به تأخیر می‌اندازد و بقاء سلول‌های عفونی را بر طبق نیاز‌های سوخت و ساز خود تنظیم می‌کند. این مکانیسم‌ها ویروس هاری را برای گریز از سیستم ایمنی میزبان و تکثیر در سلول‌های عصبی توانا می‌سازد. نتیجه‌گیری: این مطالعه چگونگی مکانیسم‌های ایمنی متفاوت درگیر در پاکسازی سیستم عصبی مرکزی از عفونت ویروس هاری و راهبرد‌هایی که ویروس علیه سیستم ایمنی میزبان در سیستم عصبی مرکزی استفاده می‌کند را مرور می‌کند. علاوه بر این مکانیسم‌هایی که ویروس برای تکثیر استفاده می‌کند؛ همچنین تعامل ویروس با سیستم ایمنی میزبان بحث شده است.