مقدمه: دیابت ملیتوس یک بیماری متابولیک است که می‌تواند نوروپاتی، رتینوپاتی و نفروپاتی ایجاد کند. تمرینات ورزشی نقش مهمی در کاهش این عوارض دارند. اطلاعات درباره نقش تمرینات ورزشی بر سطوح BDNF و انسولین در بیماران دیابتی بحث برانگیز هستند و برنامه ورزشی مناسبی برای بهبود این شاخص‌ها در بیماران دیابتی وجود ندارد. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تمرینات استقامتی بر سطوح BDNF و انسولین در موش‌های صحرایی دیابتی بود. مواد و روش‌ها: 32 موش صحرایی دیابتی به 4 گروه 8 تایی: (1) موش‌های صحرایی دیابتی قربانی هفته اول، (2) موش‌های صحرایی دیابتی قربانی هفته آخر، (3) موش‌های صحرایی دیابتی با تمرین استقامتی با شدت متوسط و (4) موش‌های صحرایی دیابتی با تمرین استقامتی با شدت بالا، تقسیم شدند. علاوه بر این 16 موش صحرایی سالم به 2 گروه سالم قربانی هفتۀ اول و سالم قربانی هفتۀ آخر تقسیم شدند. موش‌های صحرایی گروه‌های 3 و 4 روی نوارگردان به مدت 8 هفته (3 جلسه در هفته، 60 دقیقه در هر جلسه با شدت 17-10 و 28-17 متر در دقیقه) دویدند. یافته‌ها: القای دیابت توسط استروپتوزوتوسین به طور معنی‏ داری سطوح BDNF و انسولین را در موش‌های صحرایی کاهش داد. 8 هفته تمرین استقامتی با شدت متوسط و بالا به طور معنی‏داری سطح BDNF را افزایش داد اما بر سطوح انسولین در موش‌های صحرایی دیابتی اثری نداشت. نتیجه‌گیری: تمرین استقامتی با شدت متوسط و بالا ممکن است اثر محافظتی بر عوارض ناشی از دیابت در موش‌های صحرایی دیابتی داشته باشد.