مقدمه: بیماری‌های تخریب کنندۀ دیسک توسط به هم خوردن ساختارهای آناتومیکی مهره به وجود می‌آیند. زمانی که علایم غیرقابل تحمل هستند یا به درمان‌های غیر جراحی پاسخ نمی‌دهند یا احتمال قوی آسیب به طناب نخاعی وجود داشته باشد، دیسککتومی درمان پیشنهادی است. هدف این مطالعه توضیح علایم بیمار و شدت علایم قبل از جراحی است. مواد و روش‌ها: این مطالعه به صورت گذشته نگر و با مرور پرونده‌های بالینی 103 بیمار انتخاب شده برای دیسککتومی قدامی گردن، انجام شد. داده‌ها توسط آزمون‌های آماری توصیفی آنالیز شدند. یافته‌ها: میانگین سنی بیماران 13/01 ± 50/28 در محدودۀ سنی 25 تا 71 سال بود. میانگین مدت زمان شروع علایم تا بستری شدن برای جراحی 1/94 ± 2/70 ماه بود. 41 نفر از بیماران سیگاری بودند. در تمام موارد، اولین علامت درد گردن بود. رادیکولوپاتی در 55 مورد (53/39%)، رادیکولومیلوپاتی در 44 مورد (42/71%) و میلوپاتی در 4 بیمار (3/88%) وجود داشت. 47 بیمار (45/63%) تخریب دیسک در یک سطح، 53 بیمار (51/45%) در دو سطح و 3 بیمار (2/91%) در سه سطح داشتند. نتیجه گیری: وضعیت بالینی بیماران قبل از دیسککتومی مهم ترین شاخص برای ارجاع سریع بیماران به جراح به شمار می آید.