مقدمه: صرع یکی از شایع‌ترین اختلالات سیستم عصبی مرکزی است. مطالعه‌ها نشان دادند که کاربامازپین اثرات ضد صرعی دارد. با این حال هیچ شواهدی مبنی بر اینکه کاربامازپین اثرات محافظتی بر آسیب نورونی القاء شده توسط تشنج دارد، وجود ندارد. در این مطالعه اثرات کاربامازپین بر روی آسیب سلولی مشاهده شده در مدل تشنج پنتیلن تترازول (PTZ) در مغز موش صحرایی مورد ارزیابی قرار گرفت. مواد و روش‌ها: رفتار تشنجی و ارزیابی بافت‌شناسی در موش‌های صحرایی با وزن و سن برابر انجام شد، که به 5 گروه تقسیم شدند: 1. گروه کنترل: بدون هیچ گونه مداخله، 2. گروه PTZ: پس از تزریق PTZم(40 میلی گرم/کیلوگرم)، 3. گروه شم: حلال‌ها 30 دقیقه قبل از تزریق PTZم(40 میلی گرم/کیلوگرم) تزریق شدند، 4. گروه درمان 1: کاربامازپین (10 میلی گرم/کیلوگرم) 30 دقیقه قبل از تزریق PTZ تزریق شد، 5. گروه درمان 2: کاربامازپین (40 میلی گرم/کیلوگرم) 30 دقیقه قبل از تزریق PTZ تزریق شد. یافته‌ها: کاربامازپین به طور معنی‌داری تولید نورون‌های تیره را در نواحی CA1 و CA3 هیپوکامپ و قشر گیجگاهی پس از تشنج القاء شده توسط PTZ در مقایسه با گروه‌های PTZ و شم کاهش داد. تراکم نورون‌های تیره در گروه‌های درمانی به میزان معنی‌داری از گروه کنترل بیشتر بود. نتیجه گیری: نتایج نشان دادند که کاربامازپین به عنوان ماده حفاظت‌کننده نورونی پس از حمله‌های تشنجی عمل می‌نماید.