مقدمه: صرع باعث اثرات قابل‌توجهی بر عملکردهای جسمانی و روانی کودک می‌گردد و با اختلالات روانپزشکی متعددی مرتبط است. هدف از این مطالعه مقایسۀ فراوانی اختلال نقص توجه -بیش‌فعالی و کیفیت زندگی در کودکان مبتلا به صرع بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه بر روی 90 کودک که به 3 گروه: صرع مزمن، صرع اخیر (با تشخیص کمتر از یک ماه) و گروه شاهد تقسیم شده بودند، صورت گرفت. در مرحلۀ اول، تمامی بیماران با یک پرسشنامه­ای که شامل اطلاعات جمعیت‌شناسی، فرم‌های مقیاس رتبه‌بندی اختلال نقص توجه -بیش‌فعالی، خود گزارشی کودک و گزارش والد و پرسشنامۀ کیفیت زندگی کودک بود، غربالگری شدند. سپس، کودکان برای تشخیص قطعی اختلال نقص توجه -بیش‌فعالی بر طبق معیارهای DSM-IV ارزیابی شدند. یافته‌ها: اختلال نقص توجه -بیش‌فعالی در 43/3%، 36/7% و 6/7% از گروه‌های صرع مزمن، صرع اخیر و شاهد به ‌ترتیب تشخیص داده شد. یک ارتباط معنی‌داری بین نمرۀ کیفیت زندگی بر اساس نظر والدین و نوع صرع وجود داشت. در آنالیز زیرگروه‌های کیفیت زندگی، نمرۀ عملکرد فیزیکی و عملکرد تحصیلی در میان سه گروه متفاوت بود. کودکان با اختلال نقص توجه -بیش‌فعالی به‌طور معنی‌داری نمرۀ کلی کیفیت زندگی پایین‌تری نسبت به کودکان غیر مبتلا به اختلال نقص توجه -بیش‌فعالی دارند. نتیجه‌گیری: عملکرد فیزیکی، عملکرد تحصیلی و نمرۀ کیفیت زندگی کلی کودکان مبتلا به صرع مزمن از کودکان با تشخیص اخیر صرع و کودکان غیر مبتلا به صرع کمتر هستند. اختلال نقص توجه -بیش‌فعالی در کودکان مبتلا به صرع شایع‌تر از کودکان طبیعی است. غربالگری و درمان اولیۀ اختلال نقص توجه -بیش‌فعالی در کودکان مبتلا به صرع ممکن است کیفیت زندگی آن­ها را بهبود ببخشد.