مقدمه: توانایی برقراری ارتباط برای افراد مشغول به کار در نظام سلامت، به‌ویژه پرستاران بسیار مهم است. موانع ارتباطی بین کادر درمان، کار گروهی را مختل می‌کند و به ایمنی و کیفیت مراقبت پایین‌تر منجر می‌شود. هدف از این مطالعه بررسی همبستگی بین مهارت‌های ارتباطی پرستاران و ارتباطی استاندارد بود. مواد و روش‌ها: این یک مطالعۀ توصیفی است و در سال 1392 انجام شده بود. جامعۀ پژوهش کارکنان پرستاری مجتمع حضرت رسول اکرم بود. پرستاران واجد شرایط به طور تصادفی انتخاب شدند. دو پرسشنامه برای جمع‌آوری اطلاعات دربارۀ مهارت‌های ارتباطی بین فردی و ابزار ارتباطی استاندارد SBAR و اطلاعات جمعیت‌شناختی استفاده شد. یافته‌ها: کمتر از 45% پرستاران مهارت‌های ارتباطی خوب داشتند و کمتر از 50% پرستاران از نکات ارتباطی استاندارد استفاده کرده بودند. یک همبستگی معنی‌دار بین مهارت‌های بین فردی و استانداردهای ارتباطی و نیز مهارت‌های فردی با وضعیت، پیشینه، ارزیابی و توصیه وجود داشت. نتیجه‌گیری: بهبود مهارت‌های ارتباطی و ارتباط استاندارد، هماهنگی بین کادر درمان و ارائۀ اطلاعات در مورد سابقه و وضعیت بیمار را افزایش می‌دهد. علاوه بر این کاهش احتمال خطاها و نادیده گرفتن اطلاعات، بهره‌وری را بهبود، نارضایتی را کاهش و ارائۀ مراقبت مطلوب را بهبود می‌بخشد.