مقدمه: اختلالات طیف اوتیسم با نشانه‌هایی مانند تعاملات و ارتباطات اجتماعی اختلال یافته، همچنین علایق و رفتارهای تکراری و محدود شده مشخص شده‌اند که از ۳۰ ماهگی به بعد در کودکان قابل تشخیص هستند. از آنجا که هیچ درمان قطعی وجود ندارد، ایجاد مدل‌های حیوانی که نشانه‌های این اختلالات را شبیه‌سازی کند در فهم سبب‌شناسی و پاتولوژی اختلالات طیف اوتیسم و درمان آن‌ها بسیار مهم است. یکی از درمان‌هایی که مستقیماً از مدل‌های حیوانی ناشی شده است، درمان غنی‌سازی محیطی یا درمان غنی‌سازی حسی است. نتیجه‌گیری: درمان غنی‌سازی محیطی در مقایسه با بسیاری از درمان‌های رایج برای اختلالات طیف اوتیسم، اثربخشی مناسبی در بهبود علایم داشته و ممکن است فشارهای اجتماعی و اقتصادی بیماران و خویشاوندان آن‌ها را کاهش دهد.
