نفیسه هادئی، فائزه یعقوبی، زهرا بهزاد بصیرت، امیر محمد بهزاد بصیرت، جواد مومنی،
دوره ۱۲، شماره ۴ - ( پاییز ۱۴۰۳ )
چکیده
مقدمه: سالانه حدود ۷۰۰ هزار نفر در سراسر جهان جان خود را بر اثر خودکشی از دست می‌دهند، فاجعه‌ای که افراد در هر سن، فرهنگ و گروه اجتماعی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این آمار نگران کننده، خودکشی را به یک موضوع مهم بهداشت عمومی در سطح جهانی تبدیل کرده است و سازمان بهداشت جهانی (WHO) را بر آن داشته است که کاهش نرخ خودکشی را در توسعه پایدار و اهداف بلند مدت سلامت لحاظ کند. در پاسخ، WHO دستورالعمل‌های جامعی برای حمایت از کشورها در اجرای استراتژی‌های پیشگیری از خودکشی مبتنی بر شواهد ایجاد کرده است. این استراتژی‌ها بر چهار حوزه کلیدی تمرکز دارند. محدود کردن دسترسی به وسایل خودکشی، ترویج پوشش رسانه‌ای مسئولانه، افزایش مهارت‌های زندگی و اطمینان از شناسایی، ارزیابی، مدیریت و مراقبت مستمر از افراد در معرض خطر. نتیجه‌گیری: پیشگیری از خودکشی و مدیریت رفتارهای پرخطر مستلزم رویکردی کل نگر، شامل سیاست‌های عمومی در سطح کلان، شناسایی افراد در معرض خطر، ارزیابی شدت تهدید، مداخلات روانشناختی و دارویی مناسب، حمایت‌های اجتماعی، عاطفی و معنوی و در نهایت مراقبت پیگیرانه طولانی مدت است.
