محمد امین عدالت منش، پروین صمیمی،
دوره ۶، شماره ۴ - ( پاییز - ۱۳۹۷ )
چکیده
مقدمه: قرار گرفتن در معرض والپروئیک اسید طی بارداری در موش‌های صحرایی باعث استرس اکسیداتیو، آسیب‌های مغزی و رفتارهای شبه اوتیستیک در فرزندان می‌شود. به عبارتی دیگر گالیک اسید در درمان اختلالات سیستم عصبی ناشی از رادیکال‌های آزاد می‌تواند مؤثر واقع شود. هدف از پژوهش حاضر ارزیابی اثر گالیک اسید بر یادگیری حرکتی و سطح مخچه‌ای فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز در موش‌های صحرایی مواجه شده با والپروئیک اسید در دوران جنینی می‌باشد. مواد و روش‌ها: نوزادان حاصل از ۳۰ سرموش صحرایی باردار به طور تصادفی در ۵ گروه: کنترل، VPAر(۵۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم والپروئیک اسید) در روز ۱۲/۵ بارداری و همچنین ۳ گروه VPA+GA۱۰۰ ،VPA+GA۵۰ و VPA+ GA۲۰۰ (به ترتیب گالیک اسید ۵۰، ۱۰۰ و ۲۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم دریافت نمودند) تقسیم شدند. تجویز دهانی گالیک اسید از روز ۱۲ تا ۱۹ بارداری انجام شد. سپس به‌منظور بررسی اختلالات حرکتی آزمون‌های راه رفتن شعاعی و روتارود در ۳۰ روزگی انجام شد. سرانجام سطح مخچه‌ای فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز به روش الایزا مورد سنجش قرار گرفت. یافته‌ها: اختلال در آزمون‌های حرکتی در گروه والپروئیک اسید در مقایسه با موش‌های صحرایی گروه کنترل مشاهده شد. در مقابل گروه‌های درمان شده با گالیک اسید بهبود معنی‌داری در سرعت پیمایش مسیر و تعادل طی آزمون راه رفتن شعاعی و همچنین افزایش مدت زمان باقی ماندن بر روی روتارود نشان دادند. افزایش معنی‌دار فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز در موش‌های صحرایی درمان شده با گالیک اسید در مقایسه با گروه والپروئیک اسید دیده شد. نتیجه‌گیری: گالیک اسید می‌تواند سبب کاهش عوارض والپروئیک اسید بر یادگیری حرکتی و تعادل در مدل موش‌های صحرایی اوتیسم شود.
