۷ نتیجه برای Khanjani Jelodar
Elham Kheradmand، Akbar Hajizadeh، Mahbobeh Zare، Sedigheh Khanjani Jelodar،
دوره ۵، شماره ۲ - ( ضميمه بهار مجله شفاي خاتم ۲ - ۱۳۹۶ )
چکیده
|
لطفاً به چکیده انگلیسی مراجعه شود.
|
Rashin Khalaj، Akbar Hajizadeh Moghaddam، Mahbobeh Zare، Sedigheh Khanjani Jelodar،
دوره 5، شماره 2 - ( ضميمه بهار مجله شفاي خاتم 2 - 1396 )
چکیده
|
لطفاً به چکیده انگلیسی مراجعه شود.
|
Homa Talebi، Akbar Hajizadeh Moghaddam، Mahbobe Zare، Sedigheh Khanjani Jelodar،
دوره 6، شماره 2 - ( ضميمه بهار مجله شفاي خاتم 1 - 1397 )
چکیده
|
لطفاً به چکیده انگلیسی مراجعه شود.
|
Rashin Khalaj، Akbar Hajizadeh Moghadam، Mahbobeh Zare، Sedigheh Khanjani Jelodar،
دوره 6، شماره 2 - ( ضميمه بهار مجله شفاي خاتم 1 - 1397 )
چکیده
|
لطفاً به چکیده انگلیسی مراجعه شود.
|
Saeideh Baradaran، Akbar Hajizadeh Moghaddam، Sedigheh Khanjani Jelodar،
دوره 6، شماره 2 - ( ضميمه بهار مجله شفاي خاتم 1 - 1397 )
چکیده
|
لطفاً به چکیده انگلیسی مراجعه شود.
|
اکبر حاجی زاده مقدم، رضا براری، صدیقه خانجانی جلودار، وحید حسن تبار،
دوره 10، شماره 2 - ( بهار 1401 )
چکیده
مقدمه: استرس اکسیداتیو نقش کلیدی در پاتوفیزیولوژی اسکیزوفرنی که یک بیماری روانی ناتوان کننده است، دارد. سیلیمارین یک فلاونوئید با خواص آنتی اکسیدانی است که در گیاه خار مریم یافت می شود. با این حال، فراهمی زیستی سیلیمارین به دلیل حلالیت کم در آب، ضعیف است. هدف از این مطالعه بررسی اثر حفاظت عصبی نانوذرات چیتوسان-سیلیمارین بر اختلالات شناختی و آسیب های اکسیداتیو ناشی از کتامین در هیپوکامپ است. مواد و روش‌ها: در این پژوهش، 35 موش نر به پنج گروه تقسیم شدند؛ کنترل و چهار گروه کتامینی که به ترتیب با سالین، آریپیپرازول، سیلیمارین و نانوذرات چیتوسان-سیلیمارین در دوزهای 20 میلی گرم برکیلوگرم به مدت30 روز تحت درمان قرار گرفتند. در گروه های بیمار، حیوانات کتامین را با دوز 20 میلی گرم برکیلوگرم روزانه از روز 16 تا 30 به صورت درون صفاقی دریافت کردند. اختلالات شناختی با استفاده از آزمون شناسایی شئ جدید مورد ارزیابی قرار گرفت و نشانگرهای استرس اکسیداتیو در ناحیه هیپوکامپ ارزیابی شد. یافته‌ها: نتایج ما نشان داد که کتامین به طور معنی‌دار شاخص تبعیض و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی کاتالاز، سوپراکسیددیسموتاز و گلوتاتیون ردوکتاز در مقایسه با گروه کنترل کاهش داد. نتایج این پژوهش نشان داد که درمان با سیلیمارین و نانوذرات چیتوسان-سیلیمارین باعث کاهش اختلالات شناختی و افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون ردوکتاز و کاهش سطح مالون دی آلدهید در گروه های تحت درمان می شود. نتیجه گیری: نانوذرات چیتوسان-سیلیمارین می تواند فراهمی زیستی سیلیمارین را بهبود بخشد و اثرات حفاظت عصبی قویتری را در برابر اختلالات شناختی ناشی از کتامین و آسیب های اکسیداتیو هیپوکامپ ایجاد کند.
مریم فقیه نیرسی، اکبر حاجی زاده مقدم، صدیقه خانجانی جلودار، احسان نظیفی، فرشاد صحبت‌زاده لنبر،
دوره 11، شماره 3 - ( تابستان 1402 )
چکیده
مقدمه: اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک بیماری تخریب عصبی پیش‌روندۀ چندعاملی است. این بیماری قبل از 3 سالگی با علائم اختلالات رفتاری قابل‌تشخیص است. رفتارهای تکراری و کلیشه‌ای، اختلالات تعاملات اجتماعی و ناهنجاری‌های کلامی از ویژگی‌های تشخیصی بارز اوتیسم هستند. ASD ممکن است درنتیجۀ اختلال در سیناپس‌های نورونی بخش‌های مختلف مغز مانند مخچه، هیپوکمپ، عقده‌های قاعده‌ای، آمیگدال و قشر پیش‌پیشانی ظاهر می‌‌شوند. در فرد اوتیستیک، عدم‌تعادل دینامیکی بین گونه‌های فعال اکسیژن (ROS) و گونه‌های فعال نیتروژن (RNS) دفاع آنتی‌اکسیدانی را کاهش می‌دهد. این می‌تواند از دلایل اختلالات سیناپسی در نورون‌ها در قسمت‌های مختلف مغز باشد. بدن به استرس‌اکسیداتیو با سیستم دفاعی آنتی‌اکسیدانی خود پاسخ می‌دهد؛ اما کاهش ظرفیت دفاعی و یا اختلال در فرآیندهای فیزیولوژیکی ممکن است به پاسخ‌های دفاعی نامناسبی منجر شود. تحقیقات اخیر نشان داده‌اند که تجویز ترکیبات طبیعی آنتی‌اکسیدان مانند کاروتنوئیدها، ویتامین C، فلاونوئیدها، فنل‌ها و سلنیوم می‌تواند موجب افزایش تعادل آنتی‌اکسیدانی و بهبود رفتارهای خاص در ASD شود. نتیجه‌گیری: با توجه به نقش به‌سزای استرس اکسیداتیو در آسیب‌های بافتی و پاتوفیزیولوژی ASD، استفاده از ترکیبات آنتی‌اکسیدانی می‌تواند یک رویکرد مفید برای بهبود شکل پذیری سیناپسی در مناطق مختلف مغز و بهبود علائم ASD باشد.
|
