مقدمه: علی‏رغم پیشرفت‌های فراوان در زمینۀ داروشناسی و تکنیک‌های جراحی، ضایعۀ نخاعی همچنان به عنوان یک مسئلۀ پیچیده در علم پزشکی باقی مانده است. سلول‌درمانی یکی از روش‌های نوین است که برای درمان ضایعات نخاعی به کار می‌رود. در این مطالعه از مادۀ فعال زیستی TNT (یک مکمل جدید) جهت تبدیل سلول‌های بنیادی مشتق از مغز استخوان به سلول‌های بنیادی عصبی استفاده شد. مواد و روش‌ها: سلول‌های استرومایی مغز استخوان، از استخوان‌های ران و درشت‌نی موش صحرایی ویستار مادۀ بالغ جدا و کشت داده شدند. این سلول‌ها بعد از ۳ الی ۴ پاساژ سلولی در مرحلۀ پیش القاء توسط مادۀ فعال زیستی TNT و مکمل القای نورونی به سلول‌های نوروسفر تبدیل شدند. سپس در مرحلۀ القاء، سلول‌های نوروسفر با استفاده از B۲۷ و TNT به سلول‌های بنیادی عصبی تمایز یافتند. سلول‌های بنیادی عصبی با نشانگرهای نستین، نوروفیلامنت ۶۸ و SOX۲ مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته‌ها: سلول‌های مشتق از مغز استخوان نشانگرهایOCT۴ (۹۶,۲±۱.۳) ، CD۴۵ (۰.۴±۱.۲)، CD۱۰۶ (۹۵.۷±۰.۷۶)۶))را بیان می‌کنند. بهترین دوز و زمان برای استفاده از TNT به ترتیب در غلظت ۱ مولار و شش روز بود. سلول‌های تمایز یافته، نشانگرهای عصبی نستین و نوروفیلامنت ۶۸ را بیان می‌کنند. نتیجه‌گیری: TNT یک مادۀ غیر سمی است که می‌تواند جایگزین مناسبی برای القای سلولی به سلول های بنیادی عصبی در درمان اختلالات تحلیل‏برندۀ سیستم عصبی باشد.

مقدمه: توانایی ترمیم سیستم عصبی مرکزی در آسیب‌های تروماتیک و غیرتروماتیک بسیار محدود است. آسیب طناب نخاعی رایج­ترین آسیب­های تروماتیک در سیستم عصبی مرکزی است. درمان­های سلولی برای ترمیم وضعیت بیماری­های تحلیل برندۀ عصبی سیستم عصبی مرکزی توسط انواع مختلفی از سلول­های بنیادی آزمایش شده است. رویکردهای سلول درمانی بر روی هدف پاتوفیزیولوژی آسیب طناب نخاعی به­ویژه برای جایگزینی سلول­های نورونی و گلیال از دست رفته، فراهم کردن یک محیط رشد مناسب­تر و خنثی کردن مولکول­های مهاری متمرکز شده است. سلول­های اجدادی/بنیادی عصبی، پیش­سازهای گلیال، سلول‌های غلاف گلیال بویایی، سلول‌های بنیادی مزانشیمی و سلول‌های شوان معمولاً به­عنوان پیوند سلول­های اجدادی در مطالعات تجربی آسیب طناب نخاعی مورد استفاده قرار می­گیرند که ممکن است شامل برخی مزایا و معایب باشند. نشان داده شده است که پیوند سلولی در مدل­های حیوانی برخی از بیماری­های عصبی اثرات مثبت داشته است. با این حال، محدودیت­های بالقوه و برخی نگرانی­ها راجع به ایمنی سلول درمانی سنجیده شده است. نتیجه­گیری: سلول­های بنیادی مختلف کاندید برای سلول درمانی ممکن است در آسیب نخاعی تأثیرات درمانی مثبتی را فراهم کنند. این سلول­ها دارای برخی مزایا و معایب هستند. در میان این سلول­ها، به خوبی تمایز سلول های پرتوان القایی و مشتقات آن­ها در شرایط آزمایشگاهی می­تواند به­عنوان یک منبع اتولوگ در بیماران با آسیب طناب نخاعی استفاده شود.

مقدمه: بیماری آلزایمر دلیل متداول‌ترین زوال عقل در جمعیت سالخورده است. آلزایمر یک اختلال دایمی و پیشروندۀ مغز است که به‌تدریج حافظه و مهارت‌های صحبت کردن را تخریب می‌کند و در نهایت منجر به ناتوانی انجام دادن مهارت‌های آسان می‌گردد. در این بیماری سلول‌های مغز به‌تدریج تخریب شده و در نتیجه، بیماران از فراموشی رنج می‌برند. درمان قطعی برای آلزایمر هنوز یافت نشده است و تلاش‌های بسیاری برای کشف درمان‌های جدید و مؤثر انجام شده است. سلول‌های بنیادی سلول‌های تمایز نیافته‌ای هستند که دارای توانایی تمایز به بسیاری از انواع سلول‌های مختلف هستند. مطالعات متعدد نشان داد که نورون‌ها و سلول‌های گلیال به طور موفقیت‌آمیزی از سلول‌های بنیادی مختلفی از جمله: سلول‌های بنیادی عصبی، جنینی و مزانشیمی تمایز یافتند. سلول درمانی یکی از راهبردهای درمانی بالقوۀ جدید برای درمان آلزایمر است. نتیجه‌گیری: درمان موفق با سلول بنیادی در مدل‌های حیوانی بیماری آلزایمر به یک رویکرد درمانی بالقوه در بیماران آلزایمری اشاره دارد.