TY - JOUR T1 - Investigating the Effect of Drama Therapy Techniques in Improving the Symptoms of Children and Adolescents with Autism Spectrum Disorder TT - بررسی اثربخشی تکنیک‌های تئاتر درمانی بر بهبود نشانگان کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال طیف اتیسم JF - The-Neuroscience-Journal-of-Shefaye-Khatam JO - The-Neuroscience-Journal-of-Shefaye-Khatam VL - 9 IS - 1 UR - http://shefayekhatam.ir/article-1-2083-fa.html Y1 - 2020 SP - 139 EP - 151 KW - Autism Spectrum Disorder KW - Population KW - Communication N2 - مقدمه: کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال طیف اتیسم گروهی استثنایی از کودکان و نوجوانان هستند که علائمی، مانند نقص در تعامل اجتماعی، روابط ضعیف بین فردی و ارتباط کلامی پیچیده و نیز رفتارها و حرکات کلیشه‌ای را از خود نشان می‌دهند. به‌منظور بهبود نسبی این اختلالات، استفاده از مداخلات حمایتی تسکینی، مانند هنر درمانی و تئاتر درمانی، در اروپا، ایالات‌متحده و کانادا معمول است. این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی تکنیک‌های تئاتر درمانی در بهبود علائم در کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال طیف اتیسم انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعۀ آزمایشی با استفاده از طرح گروه پیش آزمون-پس آزمون انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیۀ کودکان و نوجوانان 8 تا 18 ساله مبتلا به اختلال طیف اتیسم بود که به یک آموزشگاه توان‌بخشی در سعادت‌آباد تهران مراجعه کردند. از این گروه، یک نمونۀ 10 نفره از طریق نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شد. همۀ آن‌ها از قبل آزمایش شده بودند و پس از استفاده از این تکنیک‌ها، تحت پس‌آزمون قرار گرفتند. مقیاس درجه‌بندی اتیسم گیلیام-ویرایش اول (گارز-1) برای مطالعه استفاده شد. همچنین آزمون‌های t زوجی، آزمون t مستقل، و ضریب همبستگی پیرسون برای بررسی فرضیه‌ها استفاده شده‏ اند. یافته‌ها: میانگین متغیر اختلال طیف اتیسم و مؤلفه‌های آن (رفتارهای کلیشه‌ای، ارتباط کلامی، تعاملات اجتماعی) در پیش‌آزمون و پس‌آزمون به طور معناداری متفاوت هستند. از میان مولفه‏ های متغیر اختلال طیف اوتیسم، رفتارهای کلیشه ای، و تعاملات اجتماعی بین دختران و پسران به طور معناداری متفاوت بودند. در رفتارهای کلیشه‏ ای و تعاملات اجتماعی، پسران و دختران به ترتیب در علائم اختلال طیف اوتیسم به طور معناداری بهبود بیشتری داشتند. در مولفه‏ های تعاملات اجتماعی و ارتباط کلامی، دختران و پسران به ترتیب بیشترین میانگین بهبود را داشتند. مقدار ضریب همبستگی متغیر اختلال طیف اوتیسم و مولفه‏ های آن با افزایش سن مثبت بود، که نشان می‏ دهد تئاتر درمانی و تکنیک‏ های آن در سنین جوان تر نشانگان کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم را بهبود می‏ بخشند. نتیجه‌گیری: تکنیک‌های نمایش درمانی می‌توانند در بهبود علائم اختلال طیف اتیسم و افزایش مهارت‌های اجتماعی، ارتباط کلامی، و اصلاح رفتارهای کلیشه‌ای آن‌ها مؤثر باشند. M3 10.52547/shefa.9.1.139 ER -