مقدمه: بیماران مبتلا به صرع با تنش‌‌های متعدد جسمی و روانی مواجه هستند که منجر به کاهش کیفیت زندگی آنان می‌شود. با توجه به ارتباط تنظیم شناختی هیجان و خودکارآمدی اجتماعی با بیماری‌های سیستم اعصاب مرکزی، یکی از روش‌هایی که می‌تواند به توانبخشی بیماران مبتلا به صرع کمک نماید، طرحوارۀ ‌درمانی است. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی طرحوارۀ‌ درمانی بر تنظیم شناختی هیجان و خودکارآمدی اجتماعی نوجوانان مبتلا به صرع بود. مواد و روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه نیمه‌آزمایشی با پیش‌آزمون- پس‌آزمون و گروه گواه بود. نمونه پژوهش 30 نوجوان مبتلا به صرع در شهر رشت، ایران در سال 1400- 1399 بودند که به‌طور در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 15 نفر) جایدهی شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان (گارنفسکی و همکاران، 2001) و مقیاس خودکارآمدی اجتماعی (اسمیت و بتز، 2000) در مراحل قبل و بعد از درمان استفاده شد. طرحوارۀ درمانی به صورت گروهی در 10 جلسه برای گروه آزمایش ارائه شد ولی گروه گواه هیچ‌گونه درمانی دریافت نکرد. یافته‌ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که اثربخشی طرحوارۀ ‌درمانی بر بهبود تنظیم شناختی هیجان و خودکارآمدی اجتماعی نوجوانان مبتلا به صرع به‌طور معنی‌داری تأثیر دارد. نتیجه‌گیری: طرحوارۀ ‌درمانی می‌تواند یک روش درمانی مناسب برای بهبود تنظیم هیجان و مهارت‌های اجتماعی در نوجوانان مبتلا به صرع بوده و می‌تواند در افزایش رضایت از زندگی این بیماران مفید باشد.