مقدمه: زنجبیل (Zingiber officinale) یک داروی گیاهی است که برای درمان بسیاری از اختلالات استفاده می‌گردد. زنجبیل برای فعالیت آنتی اکسیدانی و اثرات حافظت عصبی شناسایی شده است. زنجبیل می‌تواند مرگ سلول را کاهش دهد و فعالیت حرکتی در موش‌های صحرایی با ضایعه نخاعی را بهبود بخشد. در مطالعه حاضر، ما به بررسی اثر زنجبیل بر القای عصبی سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان و تمایز آن‌ها به سلول‌های عصبی پرداختیم. مواد و روش‌ها: سلول‌های استرومایی مغز استخوان از ران و درشت‌نی موش صحرایی جداسازی شد و این سلول‌ها با دوز مناسبی از عصاره زنجبیل القاء شدند. این سلول‌ها از طریق رنگ‌آمیزی کریستال ویوله و ایمونوسیتوشیمی ارزیابی شدند. یافته‌ها: این نتایج نشان داد که سلول‌های جدا شده از مغز استخوان به (CD106 (95.67 ± 2.26 و (CD90 (71.52 ± 6.64 واکنش ایمنی نشان دادند اما به مارکرهای سلول خونی (CD45) خیر. سلول‌های استرومایی مغز استخوان القاء شده با 10، 20، 30، 40، 50، 60 و 70 میکروگرم/میلی‌لیتر از زنجبیل بعد از 12 و 24 ساعت برای جسم نیسل مثبت بودند. بالاترین درصد سلول‌های زنده با 30 میکروگرم/میلی‌لیتر زنجبیل مشاهده شد و بیشترین سلول‌های شبه عصبی با 60 میکروگرم/میلی‌لیتر زنجبیل بعد از 12 ساعت القاء شدند. نتیجه‌گیری: زنجبیل می‌تواند به‌عنوان یک ماده غیر سمی، جایگزین بالقوه‌ای برای القای سلول‌های عصبی در نظر گرفته شود و می‌تواند برای القای سلول‌های استرومایی مغز استخوان به سلول‌های شبه عصبی استفاده شود.