مقدمه: بیماری آلزایمر با اختلالات ساختاری و عملکردی مغز انسان شرح داده شده است. پروتئین‌های آمیلوئیدی فیبریلاری در داخل نورون‌ها تحت عنوان کلافه‌های نوروفیبریلاری تجمع و رسوب پیدا کرده‌اند. این پروتئین‌ها همچنین در بخش خارج سلولی به‌عنوان پلاک‌های آمیلوئیدی تجمع یافته‌اند. این تغییرات با اختلال پیشرفته و از دست دادن سلول‌های عصبی که مسئول بارگذاری و مدیریت اطلاعات می‌باشند همراه بوده است. در نهایت بیماران آلزایمری از فقدان حافظه و توانایی‌های شناختی با تغییرات رفتاری شدید رنج می‌برند. جمعیت جهان در حال مسن‌تر شدن است، تخمین زده شده است 35 میلیون نفر در سراسر جهان دارای زوال عقل بوده و پیش‌بینی می‌شود تا سال 2030 به 65 میلیون نفر افزایش یابد. نتیجه‌گیری: در حال حاضر تشخیص قطعی بیماری آلزایمر در مراحل اولیه دشوار است. اگرچه تشخیص زود هنگام قطعی می‌تواند با نمونه‌برداری به دست آید، تشخیص احتمالی از طریق علایم بالینی حیاتی است. تعداد پیش‌بینی نشده‌ای از مردم در معرض خطر آلزایمر هستند. این امر نیاز به تلاش بیشتر برای پیدا کردن اقدامات پیشگیرانۀ درمانی مؤثر دارد. پیشرفت دانش ما در مکانیسم دقیق بیماری آلزایمر در طراحی این روش‌ها مهم است.