مقدمه: درد مزمن آزاردهنده است و این ممکن است باعث کاهش آستانۀ تحمل بیمار شود. بیماران مبتلا به درد مزمن، علایم روانشناختی معنی‌داری را تجربه می‌کنند. این مطالعه به‌منظور بررسی اثربخشی درمان شناختی -رفتاری بر کاهش شدت درد در بیماران مبتلا به درد مزمن انجام شد. مواد و روش‌ها: ۳۰ بیمار با تشخیص درد مزمن به دو گروه شامل ۱۴ مرد و ۱۶ زن تقسیم شدند. پرسشنامۀ ارزیابی شدت درد برای جمع‌آوری داده‌ها مورد استفاده قرار گرفت، پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری هر دو گروه کنترل و آزمایش تکمیل گردید. درمان شناختی -رفتاری در طی ۸ جلسه انجام شد. یافته‌ها: این مطالعه نشان داد که میانگین نمرات شدت درد در پس‌آزمون در مقایسه با مقادیر پیش‌آزمون کاهش معنی‌داری داشت. نتیجه‌گیری: نتایج ما نشان داد که درمان شناختی -رفتاری بر کاهش شدت درد در بیماران مبتلا به درد مزمن مؤثر است.

مقدمه: درد مزمن یک مشکل بهداشتی در سرتاسر جهان بدون هیچ­گونه درمان مناسب است. سازگاری مؤثر با درد نیازمند انطباق همه جانبه از طریق تمام جنبه­های زندگی بیمار است. عوامل روانشناختی برای تجربۀ درد مزمن مهم هستند و می­تواند اثرات محدودکنندۀ درد را به حداقل برساند. مواد و روش­ها: دو گروه آزمایش و کنترل، شامل ۱۵ نفر در میان بیماران با درد مزمن در بیمارستان خاتم­الانبیاء انتخاب شدند. پرسشنامۀ پریشانی کسلر K۱۰ در ارزیابی پیش و پس­آزمون استفاده شد. یافته­ها: یک اختلاف معنی­دار در سطوح پریشانی بین گروه­های آزمایش و کنترل در ارزیابی پیش و پس­آزمون مشاهده شد. مقدار میانگین پریشانی در گروه آزمایش در ارزیابی پس­آزمون پایین­تر از گروه کنترل بود. نتیجه­گیری: درمان شناختی -رفتاری یک درمان مؤثر در کاهش پریشانی در بیماران مبتلا به درد مزمن است.