مجید حسن پورعزتی، زهرا نیکوکار،
دوره 9، شماره 3 - ( تابستان 1400 )
چکیده
مقدمه: تصادف، سقوط، آسیبهای ورزشی و تروما شایعترین علل آسیبهای مغزی و نخاعی هستند که منجر به نقص در عملکردهای حسی و حرکتی میشوند. تلاشهای زیادی برای استفاده از سلولهای بنیادی برای ترمیم و جلوگیری از ایجاد عوارض ناشی از آسیب به سیستم عصبی مرکزی صورت گرفته است. چالش اصلی در این زمینه انتخاب سلولهای بنیادی مناسب برای جایگزینی سلولهای عصبی از دست رفته و جلوگیری از فرآیندهایی است که عملکرد سلولهای بنیادی را مختل میکنند. در این مقالۀ مروری، اطلاعات فعلی در مورد سلولهای بنیادی مختلف مورد استفاده در درمان آسیب به سیستم عصبی، مکانیسمهای احتمالی عملکرد آنها مورد بحث قرار گرفته است. علاوه بر این، مزایا و معایب درمان با سلولهای بنیادی بر اساس یافتههای مطالعات پایه و بالینی شرح داده شده است. هزینه بالای درمان با سلولهای بنیادی و عوارض جانبی ناخواسته، چالشهای اصلی در استفاده درمانی از سلولهای بنیادی برای ترمیم سیستم عصبی هستند. بنابراین تحقیقات بیشتری برای بهینه سازی رویکردهای سلول درمانی در محیطهای بالینی مورد نیاز است. نتیجهگیری: وجود انواع مختلف سلولهای بنیادی با قابلیتهای متنوع و رفع مشکلات موجود میتواند امید به استفاده از سلولدرمانی برای درمان آسیبهای سیستم عصبی را افزایش دهد.
طاهره کریمی شایان، اسداله اسدی، آرش عبدالملکی، حسین حسن پور،
دوره 12، شماره 2 - ( بهار 1403 )
چکیده
مقدمه: یک گام کلیدی در موفقیت بازسازی بافت، انتخاب زیستمواد مناسب برای تهیه داربستهای تقلیدکننده ماتریکس خارجسلولی است. پلیکاپرولاکتون (PCL) بهعنوان داربست در درمان ترمیمی و کاربردهای دارورسانی استفاده میشود. هدف از این مطالعه ایجاد یک نانوداربست PCL غنی شده با پیراستام و اکتروتید و بررسی اثرات محافظت عصبی آن بر سلولهای پیشساز عصبی است. مواد و روشها: ابتدا داربستهای نانو غنیشده با دارو تهیه و خواص آنها با آزمایشهای مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از تهیه نانو داربست الکتروریسی غنیشده با داروهای پیراستام و اکتروتید، سلولهای PC12 با تراکم سلولهای 104×1 در چاهکهای پلیت 96 خانه کاشته شدند. پس از 2 ساعت، H2O2 به چاهکها اضافه شد تا غلظت نهایی 57 میلی مولار به دست آید. زنده ماندن سلولها 24 ساعت بعد با استفاده از روش MTT تعیین شد. یافتهها: مورفولوژی داربست و ساختار شیمیایی آن تخلخل مناسبی را نشان داد. زیست سازگاری داربست که 24 ساعت پس از کشت سلولهای PC12 بررسی شد، افزایش قابلیت زنده ماندن سلولها و همچنین اتصال مناسب سلولها روی داربست را نشان داد. نتیجهگیری: نتایج ما زیست سازگاری و غیرسمی بودن داربست PCL را به همراه افزایش بقای سلولی در داربستهای PCL/piracetam و PCL/octreotide نشان داد.