مقدمه: آرتریت روماتوئید شایع‌ترین بیماری خود ایمن التهابی مزمن با علت و پاتوفیزیولوژی ناشناخته با علایم مختلف از قبیل درد، هایپرآلژزی و ادم است. تغییرات در سطح سایتوکین‌هایی از قبیل فاکتور نکروز تومور آلفا، اینترلوکین ۶ و اینترلوکین ۱ بتا در میان مکانیسم‌هایی که پیشنهاد شده‌اند برای علت التهاب مزمن هستند و یک نقش کلیدی در طراحی مدل‌های آزمایشگاهی آرتریت روماتوئید دارند. مدل‌های اصلی آزمایشگاهی آرتریت روماتوئید مدل‌های Carageen،CFA ،Collagen-induced artherit  و Zymosan هستند. در این مدل‌ها هایپرآلژزی حرارتی، آلودنیای مکانیکی و اختلال حرکتی ناشی از درد گزارش شده است. این مدل‌ها اثر بخشی داروها و مکانیسم‌های تسکین درد در آرتریت روماتوئید را ارزیابی می‌کنند. نتیجه‌گیری: استفاد از یک مدل معتبر آرتریت روماتوئید می‌تواند به بررسی مکانیسم‌های پاتوفیزیولوژی درد و بهبود مطالعات ما در درمان‌های مناسب برای درد کمک کند.