مقدمه: بیضه پستانداران به‌عنوان یک اندام تخصصی متشکل از لوله‌های منی‌ساز، برای تولید اسپرم و هورمون‌های جنسی مردانه تکامل یافته است. هر یک از این لوله های منی ­ساز حاوی سلول‌های تخصصی است که در داخل شبکه‌ای از بافت همبند سست و سلول‌های بینابینی قرار گفته است. علاوه بر سلول­ های اسپرماتوگونی، اپیتلیوم لوله‌های منی ­ساز، حاوی سلول‌های سوماتیک منحصربه‌فردی به نام سلول‌های سرتولی می­ باشد. این سلول‌ها، برای تشکیل بیضه و اسپرم‌زایی ضروری هستند و اسپرماتوگونی ­ها را تا لومن مرکزی لوله‌ها احاطه می‌کنند. فاکتورهای زیادی از جمله پروتئین ها، فاکتورهای رشد، سیتوکین‌های ضد‌التهابی، پروستاگلاندین‌ها و آنزیم‌های کلیدی توسط این سلول‌ها سنتز و ترشح می شوند. سلول‌های سرتولی به دلیل ایمنی و مقاومت در برابر واکنش‌های سیستم ایمنی و ترشح مواد مغذی و ضد التهابی، پتانسیل بالایی در درمان بیماری‌های عصبی دارند. این سلول­ ها در خارج از بیضه توانایی ایجاد محافظت ایمنی برای بافت‌های همبند، افزایش تکثیر سلولی و تمایز نورونی و زنده ماندن برای دوره‌های طولانی مدت دارند که در صورت پیوند به مغز برای سیستم عصبی مرکزی غیرسمی بوده و از این رو، منبع سلولی مناسبی برای پیوند محسوب­ می ­شوند. نتیجه‌گیری: امروزه پیوند سلولی به‌عنوان روشی امیدوارکننده­ برای بهبود بیماری‌های ناتوان‌کننده‌ عصبی معرفی شده است. در این مطالعه مروری، نقش سلول­ های ­سرتولی در درمان اختلالات حرکتی دستگاه عصبی مرکزی مورد بحث قرار گرفته است.