فریبا تابع بردبار،
دوره ۱۲، شماره ۲ - ( ۱-۱۴۰۳ )
چکیده
مقدمه: سایبرکندریا نوعی اضطراب است که منجر به افزایش درماندگی روانی، نگرانی و هزینه‌های غیر‌ضروری پزشکی می‌شود. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف ارائه مدلی ساختاری برای سایبرکندریا بر اساس ابعاد شخصیتی با نقش میانجی خودپنداره انجام شد. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر یک پژوهش توصیفی- همبستگی با استفاده از مدل‌سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل کلیه افراد ۲۰ تا ۳۹ ساله با علائم سایبرکندری در شهر شیراز در سال ۱۳۹۰ بود که از این میان ۴۰۰ نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به مقیاس شدت سایبرکندریا CSS، پرسشنامه پنج عاملی نئو NEO-۵ و مقیاس خودپنداره پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از مدل‌سازی معادلات ساختاری و نرم‌افزار Smart Pls مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج مدل‌سازی معادلات ساختاری نشان داد که مدل دارای برازش نسبی بوده و قابل تعمیم به کل جامعه آماری است، بطوریکه پایایی، روایی همگرا و روایی واگرا تأیید شده و برازش مدل محاسبه شده است (Gof=۰,۳۷). نتایج نقش میانجی خودپنداره نیز نشان داد که خودپنداره نقش واسطه‌ای معنی‌داری بین ابعاد شخصیتی (روان رنجورخویی، برون‌گرایی و وظیفه شناسی) با سایبرکندریا دارد. نتیجه‌گیری: درمانگران و مشاوران مراکز مشاوره و سلامت روان می‌توانند از این مدل برای ارزیابی شخصیت و خودپنداره افراد استفاده کنند و آن‌ها را قادر به انجام تشخیص‌ها و درمان‌های لازم برای سایبرکندریا می‌کند.
