مقدمه: پرداختن به کار و خانواده دو جنبۀ مهم از زندگی هر شخص است. سلامت جسمی و روحی به هماهنگی این دو جنبه بستگی دارد. به‌ویژه در جوامع امروزی که افراد ساعات طولانی‌تری را در محل کار می‌گذرانند، پرداختن به نقش‌های مختلف در سایر جنبه‌های زندگی ازقبیل: خانواده، دوستان، جامعه، اوقات فراغت و غیره به دغدغۀ اصلی تبدیل شده است. پرستاران معمولاً به علت حجم کار بالا و استرس کار نمی‌توانند نقش خود را در قبال خانوادشان ایفاء کنند. از سویی دیگر، پرستاران به علت مشکلات خانوادگی معمولاً نمی‌توانند وظایفشان را در محیط کار پوشش دهند. این شرایط استرس‌زا نتایج شومی برای مراقبت بیمار در بیمارستان‌ها ایجاد می‌کند. مواد و روش‌ها: در این مطالعه با استفاده از مطالعات مرتبط و تحقیقات قبلی در این زمینه، ابتدا چارچوب مفهومی ارائه شد و سپس با استفاده از روش دلفی و نمونه‌گیری قضاوتی و زنجیره‌ای، الگوی مطالعه طراحی شد. یافته‌ها: چهار مرحلۀ دلفی انجام شد و سرانجام ابعاد متعدد و شاخص‌های مربوط به توانمندسازهای تعادل کار –زندگی با توجه به مجلس خبرگان تدوین گردید. نتیجه‌گیری: این ابعاد شامل فردی، سازمانی و محیطی می‌شود.