مقدمه: بیماری آلزایمر شایع‌ترین اختلال تحلیل برندۀ عصبی با شیوع یک هشتم یا حدود ده درصد از افراد مسن‌تر از 65 سال است. برای رسیدن به القاء زوال پیشرونده و تحلیل عصبی، تزریق درون بطنی استرپتوزوسین، یک فاکتور دیابتوژنیک، انجام شد. از آنجایی که این مدل منجر به اختلالات رفتاری، اختلال انرژی و مصرف گلوکز شد، یک مدل مناسب برای آلزایمر است. کاهش توان سلول‌های بنیادی در ناحیۀ تحت بطنی، یکی از نواحی نوروژنیک مغز، در بیماری آلزایمر گزارش شده است. در این مطالعه، ما تأثیر تجویز درون بطنی استرپتوزوسین در تکثیر سلول بنیادی در ناحیۀ تحت بطنی را آزمایش کردیم. مواد و روش‌ها: 30 سر موش صحرایی ویستار نر به 3 گروه تقسیم بندی شدند، شامل: کنترل، شم و STZ. تزریق دارو (3 میلی‌گرم/کیلوگرم -تزریق درون بطنی) در بطن‌های جانبی در روزهای 1 و 3 بعد از بهبودی از عمل جراحی انجام شد. سرانجام، بعد از کشت سلول ناحیۀ تحت بطنی، تکثیر سلول توسط سنجش شاخص‌های ریخت شناسی، تعداد و قطر نوروسفرها اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: مطالعۀ ما نشان داد که تکثیر شاخص­ها از قبیل قطر و تعداد نوروسفرها، در گروه درمان در مقایسه با گروه­های کنترل و شم به طور معنی­داری کاهش داشت. نتیجه­گیری: اطلاعات ما نشان داد که استفاده از استرپتوزوسین تکثیر سلول­های بنیادی در ناحیۀ تحت بطنی مغز را کاهش می‌دهد.