مقدمه: مطالعات اخیر بر روی نظریۀ ذهن در بیماران با اختلال دوقطبی نقص‌هایی در بخش‌هایی از توانایی نظریۀ ذهن را نشان داده است. این مطالعه به‌منظور بررسی نقص‌هایی در سطوح نظریۀ ذهن در بیماران با اختلال دو قطبی نوع 1 در دورۀ فروکش انجام شد. مواد و روش‌ها: 30 مرد با اختلال دو قطبی و 30 مرد سالم با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. پرسشنامه‌ها شامل مقیاس پریشانی روانشناختی کسلر و تکلیف داستان‌های تصویری نظریۀ ذهن بودند. یافته‌ها: یافته‌های ما یک تفاوت معنی‌دار بین بیماران اختلال دوقطبی در مقابل افراد سالم با توجه به نمرۀ کل تکلیف داستان‌های تصویری نظریۀ ذهن نشان داد. با توجه به سطح‌های نظریۀ ذهن، یک تفاوت معنی‌داری بین بیماران اختلال دو قطبی و افراد سالم در پنج خرده‌مقیاس شامل: باورهای غلط سطح دوم، باور‌های غلط سطح سوم، تعامل، فریب و کشف فریب وجود داشت. با این حال، داده‌ها نشان داد که اختلاف معنی‌داری در باور غلط سطح اول وجود ندارد. نتیجه‌گیری: بیماران دوقطبی که دورۀ فروکش را سپری کرده بودند، عملکرد ضعیف‏تری را در سطوح پیچیدۀ نظریه‌های ذهن و باورهای غلط نسبت به افراد سالم نشان دادند. آن‌ها در درک شناختی حالت‌های ذهنی دیگران، نظیر عقاید و جاه‌طلبی و حالت‌های ذهنی عاطفی نظیر احساسات و هیجان ضعیف بودند‎. نقص در سطوح پیچیدۀ نظریۀ ذهن در بیماران دوقطبی در دورۀ بهبودی بیماری می‌تواند نتیجۀ بدعمل کردن زیرساخت‌های شناخت در مغز باشد.