مقدمه: بیشترین تصمیم‌ها مبنی بر جمع‌آوری بخش‌های گسسته‌ای از اطلاعات است. این اطلاعات معمولاً با فاصله‌های مختلفی جدا شده‌اند. در واقع چگونگی جمع‌آوری و ترکیب بخش‌های مجزای اطلاعات دریافت شده توسط مغز در زمان‌های مختلف نیاز به توضیح دارد. به‌منظور بررسی رابطۀ بین عملکرد مغز و رفتار انسان، مطالعات تجربی رفتاری می‌تواند طراحی شود. مطالعات قبلی نشان داده است که افراد به طور مؤثری اطالاعات گسسته را به‌منظور بهبود صحت آن‌ها جمع‌آوری و ترکیب می‌کنند. علاوه بر این نشان داده شده است که اطلاعات نهایی در تصمیم‌گیری تأثیر بیشتری دارند. با این حال این مبهم باقی مانده است که چرا اثر بیشتر پالس‌های نهایی، رخ می‌دهد و چه چیزی می‌تواند این تأثیر را تغییر دهد. مواد و روش‌ها: برای پاسخگویی به این پرسش‌ها یک امر تصمیم‌گیری دریافتی به وسیلۀ جعبه ابزار روان –فیزیک متلب انجام شده است. افراد در طول کار برای گزارش جهت حرکت در یک نقطۀ تصادفی محرک پر سر و صدا با کلیدهای خاص آموزش داده شدند. محرک در شکل پیوسته (تک پالس) یا گسسته (دو پالس پیوستۀ جدا شده با فاصله‌های مختلف) ارائه شد. هر یک از این دو شکل از محرک به طور تصادفی در هر جلسه ارائه شد. هر جلسه شامل 300 آزمایه بود. هر فرد 3600 آزمایه انجام داد. داده‌ها با مدل‌های رگرسیون مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‌ها: ما مشاهده کردیم که در آزمایۀ دو پالس، قدرت پالس دوم در دقت پاسخ‌ها در مقایسه با پالس اول بسیار شدیدتر بود. علاوه بر این، این دقت به تفاوت بین قدرت پالس‌های اول و آخر وابسته بود. نتیجه‌گیری: این یافته‌ها پیشنهاد می‌دهد که یک عامل کلیدی که اهمیت پالس‌ها را تغییر می‌دهد، قدرت پالس قبلی است. در نتیجۀ تفاوت بین افزایش قدرت حرکت، اثر پالس دوم بر دقت انتخاب افزایش یافت.