مقدمه: گیاه دارویی به لیمو (Lippia citriodora) از خانواده ی شاه پسند (Verbenaceae) می باشد. این گیاه بومی آمریکای جنوبی است و در سایر نقاط جهان از جمله ایران نیز کاشته می شود. هدف از این مطالعه مقایسه ی ترکیبات شیمیایی موجود در دو نمونه ی گیاه به لیمو تولید شده در گلخانه و مزرعه می باشد. مواد و روش ها: گیاهان در منطقه ی سرایان فردوسی (خراسان جنوبی) کشت داده شدند. حدود 4 کیلوگرم از برگ های تازه جمع آوری گردید. سپس اسانس روغنی از برگ های تازه با روش تقطیر با آب و بخار از برگ های خشک هر دو نمونه استخراج شد. در نهایت سلول های شبه نورونی PC12 را با اسانس روغنی به دست آمده از گیاه به لیمو تیمار نمودیم. میزان بقای سلول ها با استفاده از تکنیک MTT اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج ما از دستگاه گاز کروماتوگراف متصل به طیف نگار جرمی نشان داد که نمونه های گلخانه ای و مزرعه به ترتیب شامل 68/0 و 62/0 درصد (وزنی/وزنی) بودند. داده ها نشان داد که اسانس روغنی گیاه، مرگ سلولی ناشی از استرس اکسیداتیو را کاهش می دهد. نتیجه گیری: یافته ها نشان می دهد که گیاه به لیمو می تواند کاندید مناسبی جهت درمان بیماری های تخریب نورونی باشد.