مقدمه: گلیوبلاستوم چند شکلی یکی از رایج‌ترین و مهلک‌ترین تومورهای مغزی اولیه بدخیم در بزرگسالان است و یکی از گروه تومورهایی است که به‌عنوان گلیوما ارجاع داده می‌شود. انیستیتو ملی سرطان تخمین زده است که هر ساله 23000 بزرگسال با گلیوبلاستوم چند شکلی در آمریکا تشخیص داده می‏شوند و کمتر از 5% آن‌ها 5 سال پس از تشخیص زنده باقی می‏مانند. بنابراین راهبردهای درمانی نوین برای هدف قرار دادن و کشتن سلول‏های گلیوبلاستوم چند شکلی به‌شدت نیاز به افزایش کارایی درمان دارد. ایمونوتراپی دارای پتانسیل القای مصونیت به‏منظور حذف سلول‏های گلیوبلاستوم چند شکلی است که ممکن است دارای توانایی انتشار در سرتاسر سیستم عصبی مرکزی باشند. نتیجه گیری: در مقالۀ مروری حاضر آخرین تحولات در خصوص ایمونوتراپی پیش بالینی برای گلیوما مورد بحث قرار خواهد گرفت که شامل آزادسازی موضعی سایتوکاین‌های پیش التهابی مانند؛ Flt3L، اینترفرون‌های نوع 1، اینترلوکین 2،  اینترلوکین 4 و اینترلوکین 12 با بهره‏گیری از حاملین ژن درمانی و سلول‏های بنیادی مغزی یا مهار واسطه‏های سرکوب‌کنندۀ ایمنی مانند TGF beta، FasL و STAT3 فسفوریله، می‌باشند. راهبردهای نوین ایمونوتراپی نیز در کارآزمایی‏های بالینی مورد استفاده در بیماران گلیوبلاستوم چند شکلی مورد بررسی قرار گرفته‏اند که آن را یک ابزار نوید بخشی در درمان‏های آینده برای گلیوبلاستوم چند شکلی می‌سازد.