مقدمه: اوتیسم، یک اختلال تکاملی -عصبی پیچیده است که توسط اختلالات اجتماعی، مشکلات ارتباطی، الگوهای محدود، تکراری و کلیشه‌ای از رفتارها توصیف می‌شود. تغییر در سطح سرمی فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز در سبب‌شناسی اوتیسم نقش مهمی را ایفاء می‌کند. به هر حال نیاز است سطوح سرمی و مکانیسم عمل فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز در اوتیسم مشخص شود. لذا این مطالعه به بررسی تعیین سطوح سرمی فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز و ارتباط آن با حافظۀ کاری در مدل حیوانی اوتیسم القاء شده با والپروئیک اسید می‌پردازد. مواد و روش‌ها: موش‌های صحرایی ماده نژاد اسپراگ داولی به دو گروه دریافت کنندۀ فسفات بافر سالین و گروه دریافت کنندۀ والپروئیک اسید تقسیم شدند. موش‌های صحرایی باردار والپروئیک اسید (500 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن درون صفاقی) یا فسفات بافر سالین را 12/5 روز بعد از بارداری دریافت نمودند. نوزادان را در 30 و 60 روز پس از تولد مورد ارزیابی قرار دادیم. به‌منظور سنجش تغییر حافظۀ کاری و رفتارهای تناوبی حیوانات، آزمون مازY  شکل استفاده شد. به‏علاوه، سطح سرمی فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز به روش الایزا مورد سنجش قرار گرفت. یافته‌ها: افزایش رفتارهای تناوبی در آزمون ماز Y شکل در گروه دریافت کنندۀ والپروئیک اسید در مقایسه با موش‌های صحرایی کنترل مشاهده شد. سطوح سرمی فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز در موش‌های صحرایی گروه والپروئیک اسید به طور قابل توجهی از گروه فسفات بافر سالین بالاتر بود. نتیجه‌گیری: افزایش فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز همراه با افزایش رفتارهای تناوبی در موش‌های صحرایی دریافت کنندۀ والپروئیک اسید همراه بود که نقش حیاتی این پروتئین را در حافظۀ کاری افراد مبتلا به اوتیسم پیشنهاد می‌دهد.